Gisteravond stonden Wim van Scharenburg, Benno van der Maten en ik bij de plaquette van het Kruis van Zuilen. Op de winderige Zuilenselaan had daar bovenop het ’Kruis van Zuilen’ moeten staan. Echter, eerder die week ontdekte Benno van der Maten tijdens het hardlopen dat het Kruis er niet meer stond. Hij tipte Museumdirecteur Wim van Scharenburg. Onderzoek bij de gemeente wees vervolgens uit, dat het Kruis is gestolen. Maandag wordt aangifte gedaan bij de politie.
Wij drieën wilden wel eens weten hoe het Kruis ontvreemd is. De vorige keer dat er iets aan de hand was (mei 2013) lag het omver getrapt aan de kant van de sloot. We zagen al snel dat er geen sprake is van vandalisme: het Kruis was niet omver getrapt of getrokken (door aanpassingen was dat al vrijwel onmogelijk). Wat bleek: de ijzeren staven zijn doorgezaagd. Vakkundig, keurig recht. Dat doe je niet in een acute opwelling, maar dat plan je van tevoren.
Dat kan dus alleen maar betekenen dat de dader of daders doelgericht te werk zijn gegaan. Vandalen handelen impulsief. Zij hebben ook geen grote ijzerzaag of slijptol op zak. Iemand wilde het Kruis dus gewoon meenemen. Als relikwie-jager of als (nieuwjaars)grap? Beide misselijkmakend. De dader verdient een enkele reis naar de bodem van het aan de overkant van de weg gelegen Amsterdam Rijn-kanaal.
We speurden gisteren nog langs de slootkant en ook bij de de twee bomen waar het fatale bombardement op de drie verzetsstrijders (Joop Been, Joop van Altena en Jan van Maurik) plaats vond vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog. Maar ja, dat was ijdele hoop.
Het is te hopen dat dat het Kruis niet in het Kanaal is gegooid, maar dat de dader het meegenomen heeft en ergens anoniem ‘als grap’ neerplant. Bijvoorbeeld midden op een van de fraaie rotondes in Zuilen, of voor het Museum van Zuilen, of midden in het Julianapark.
Echte verzetshelden uit de Tweede Wereldoorlog waren er maar weinig. De meesten gingen door met hun ‘gewone’ leven (als dat nog mogelijk was). De drie mannen, voor wie het Kruis van Zuilen is neergezet, waren exceptionele helden. Het is daarom bijzonder treurig dat tuig van de richel, zonder enig fatsoen en historisch besef, hun nagedachtenis en eerbetoon ontvreemd heeft.
